Η επιβολή του Προσωπικού Αριθμού Πολίτη δεν είναι τεχνική διευκόλυνση. Είναι πολιτική επιλογή που επηρεάζει την ελευθερία, την ιδιωτικότητα και την υπόσταση του προσώπου.
Γράφει ο
Δημήτριος Σαλαπάτας Δικηγόρος Δ.Σ.Ν. και πολίτης που αρνείται να αριθμηθεί.
Ας το
ξεκαθαρίσουμε εξαρχής: δεν είμαστε κατά της τεχνολογίας. Είμαστε κατά της
επιβολής της
χωρίς διάλογο, χωρίς όρια, χωρίς ελευθερία.
Ο Προσωπικός
Αριθμός Πολίτη (ΠΑ), αυτός ο ενιαίος ψηφιακός
"αριθμός-κλειδί & για κάθε πολίτη,
δεν είναι απλώς εργαλείο ταυτοποίησης. Είναι μια βαθιά πολιτική πράξη, που
επαναπροσδιορίζει το άτομο όχι ως πρόσωπο με δικαιώματα, αλλά ως ψηφιακή
καταχώριση.
Η κυβέρνηση
διαφημίζει την καθιέρωση του ΠΑ ως «άλμα στο ψηφιακό μέλλον».
Στην
πραγματικότητα, είναι άλμα σε έναν ελεγχόμενο, ομοιόμορφο και ατομικά
ακυρωμένο
πολίτη.
Που
παραβιάζεται το Σύνταγμα;
Ο ΠΑ
συγκρούεται με βασικά θεμέλια του Συντάγματος:
Άρθρο 5§1:
Ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας. Όταν η ταυτότητά σου
καθορίζεται
και περιορίζεται από έναν ψηφιακό αριθμό, δεν αναπτύσσεσαι
ελεύθερα –
καταχωρίζεσαι στα μέτρα του συστήματος.
Άρθρο 9Α:
Προστασία προσωπικών δεδομένων. Ο ΠΑ ενοποιεί σε έναν αριθμό
φορολογικά,
υγειονομικά, ασφαλιστικά, δημογραφικά, εργασιακά, ακόμα και
ιδεολογικά
στοιχεία. Ένα χακάρισμα, μία παραβίαση, και η ζωή σου είναι βορά.
Άρθρο 13:
Θρησκευτική συνείδηση. Χιλιάδες συμπολίτες θεωρούν την
αριθμοποίηση
του ανθρώπου πνευματικά και ηθικά προσβλητική. Γιατί να μην
έχουν
δικαίωμα άρνησης χωρίς αποκλεισμό;
Ο ΠΑ δεν
διευκολύνει – υποχρεώνει
Η
πραγματικότητα είναι απλή: χωρίς τον ΠΑ, δεν μπορείς να εξυπηρετηθείς. Δεν
έχεις
πρόσβαση σε υπηρεσίες, επιδόματα, συναλλαγές.
Αυτό δεν
λέγεται “διευκόλυνση”. Λέγεται “συστημικός εκβιασμός”.
«Αν δεν
αποδεχτείς το νούμερό σου, δεν υπάρχεις».
Από τον
πολίτη… στον χρήστη
Ο ΠΑ δεν σε
ταυτοποιεί απλώς – σε προγραμματίζει.
Γίνεσαι
“χρήστης του εαυτού σου” σε ένα ψηφιακό περιβάλλον όπου ό,τι κάνεις
καταγράφεται,
αναλύεται, ενίοτε αξιολογείται.
Ο ΠΑ ανοίγει
τον δρόμο σε κοινωνικά συστήματα “βαθμολόγησης”, όπως αυτά που
εφαρμόζονται
ήδη σε μη δημοκρατικά καθεστώτα.
Το πιο ανησυχητικό
δεν είναι η ύπαρξη του ΠΑ. Είναι η απουσία δημόσιας
συζήτησης.
Δεν ρωτήθηκε η κοινωνία. Δεν έγινε καν διάλογος με επιστήμονες,
πολίτες,
Εκκλησία, νομικούς.
Τι ζητάμε
Το δικαίωμα
να μην αριθμηθούμε.
Το δικαίωμα
σε εναλλακτικές μορφές ταυτοποίησης.
Διαβούλευση,
δημοκρατική νομιμοποίηση, διαφάνεια.
Και πάνω απ’
όλα: σεβασμό στην ελευθερία και την ατομικότητα.
Δεν θέλουμε
τον Προσωπικό Αριθμό.
Όχι γιατί
φοβόμαστε το μέλλον.
Αλλά γιατί
υπερασπιζόμαστε το πρόσωπο.
Τον άνθρωπο.
Τον πολίτη.
Εμάς.